“Ik heb een sterke affiniteit met steden, zee en horeca” vertelt Bas. Dat komt goed uit, want de gemeente Den Haag heeft hem gevraagd om vanuit het nieuwe strandbeleid een aantal projecten op te zetten, samen met eigenaren van Haagse strandpaviljoens. Voorbeeld hiervan is het vormgeven van een kwaliteitsconvenant tussen gemeente Den Haag en de 75 strandpaviljoens langs de Haagse kust. Gezamenlijk wordt ingezet op thema’s als gastvrijheid, duurzaamheid en het versterken van de verschillende soorten gebieden langs de kust. Doel is dat de kwaliteit van het strandgebied en daarmee ook de waardering van de strandbezoeker nog verder verhoogd wordt.

Gelijkheid is het uitgangspunt van samenwerking

Hoe zorg je dat twee wel erg verschillende werelden – die van de gemeente en die van de ondernemers – in een samenwerkingsmodus komen? Volgens Bas is het een kwestie van duwen, trekken en ondernemers vinden die graag willen. Toen ik hem vroeg waarom ondernemers niet mee zouden willen werken (een kwalitatief goed strand is toch ook in hun voordeel?), legde Bas uit: “in de samenwerking moet het uitgangspunt gelijkheid zijn, maar in de formele relatie is er eigenlijk geen sprake van gelijkheid. De gemeente is verhuurder van het perceel dat de strandpaviljoenhouders pachten. Dus wie is waarvoor verantwoordelijk? Soms spelen er andere kwesties die lastig los te zien zijn van onze gezamenlijke kwaliteitsambitie.” De kunst is om met elkaar te bespreken wat je wél samen kunt bereiken.

De kracht van diversiteit

Bas manoeuvreert tussen de verschillende stranden met hun verschillende strandtenten. Het benutten van de diversiteit van het strand is onderdeel van het kwaliteitsconvenant. Met name bewoners van Den Haag weten de verschillende stranden wel te vinden, zegt Bas. Denk bijvoorbeeld aan Kijkduin, het Zwarte Pad, het sportstrand, het stille strand en de Zandmotor. Maar het gezin uit Zeewolde zal bij een dagje strand al snel richting het Kurhaus gaan, want dat kennen ze. Volgens Bas en de paviljoenhouders zit de kracht hem echter in de diversiteit van de verschillende gebieden en aan de koppeling met de stad. Hoe kunnen we deze diversiteit nog verder uitdragen? En kunnen we nog een stap verder gaan door beleid op sommige punten aan te passen per gebied, dus door meer maatwerk te bieden in plaats van een generiek beleid toe te passen?

Een veranderopgave

Klinkt als een hele uitdagende klus! “Ja, zeker. Eigenlijk is het geen project. Het is meer een veranderopgave. De gemeente Den Haag heeft in mijn ogen goed beleid gemaakt rondom het strand. Niet alleen geredeneerd vanuit regelgeving, maar juist vanuit de visie dat je een hogere kwaliteit kunt bereiken door goed samen te werken. Dat prijst de gemeente, want hierdoor staat niet alles vooraf vast. Als je vervolgens aan de slag gaat, is een groep ondernemers nodig die mee willen in deze ontwikkeling. Inmiddels hebben we een kopgroep van ondernemers die enthousiast zijn om de samenwerking aan te gaan. Hoe groter die groep wordt, hoe meer dat als een vliegwiel zal gaan werken om de grote midden-massa te overtuigen van het feit dat samenwerken aan een gezamenlijk doel loont. Wat je hierbij goed moet beseffen is dat een gemeente gewend is om aan lange termijn doelen te werken. Maar ondernemers willen graag morgen resultaat zien. Om beiden partijen niet af te laten haken, moet je tot een uitvoeringsplan komen dat beide partijen bedient. Pragmatisch de juiste dingen doen, zeg maar.”

Geloof in een gezamenlijke ambitie

Het is echt leuk om met deze groep ondernemers te werken, zegt Bas. Zij werken vol bezieling op een fantastische locatie tussen stad en zee. Het klinkt allemaal romantisch, maar het is hard werken in de maanden dat je je geld moet verdienen. Als je dan ook nog energie steekt in het werken aan een gezamenlijke ambitie met de gemeente, geeft dat volgens Bas aan dat deze groep ondernemers echt gelooft in een gezamenlijke ambitie… Het moet alleen niet te lang duren.

Tekst: Stanzi Winkel

Foto’s: Raymond Dekker